Toen we de grote stap zetten om vanuit Zuid-Afrika te emigreren, was het hartverscheurend om mijn twee geliefde Franse poedels achter te laten bij mijn ouders. De dagelijkse leegte die ze achterlieten, is onmiskenbaar voelbaar. Ondanks het feit dat het hebben van een eigen hond momenteel niet haalbaar is, vind ik troost en vreugde in de mogelijkheid om mijn diepe genegenheid voor dieren te koesteren door ze regelmatig te verzorgen.

Ons gezin heeft altijd een bijzondere band gehad met onze vroegere huisdieren, waaronder een bewonderenswaardige poedel die diende als een reddingshond. De huidige situatie heeft ons doen neigen naar dieren die geen haar verliezen, aangezien we op dit moment geen honden hebben. Niettemin kijken onze tweelingdochters, nu acht jaar oud, al vijf jaar reikhalzend uit naar de dag dat ze hun eigen huisdier zullen hebben. Ik beschouw het als een ongekend voorrecht om hen dit vreugdevolle gevoel te schenken, zelfs in een periode waarin we nog geen eigen huisdier hebben.